5 Ağustos 2009 Çarşamba
Adımları sıklaşırken,sürekli tekrarlıyordu."Arkana bakma,arkana bakma.."
Kaçıyordu.Hiçbir iz bırakmadan.Otogara az kalmıştı.Otobüse binecek ve kurtulacaktı bu hayattan.En azından o öyle sanıyordu.Koşmaya başladı,belki buralarda bir taksi bulabilirdi.
Kaldırımda beklemeye başladı.Belli ki şanssız günündeydi.Yağmurluğunu giymeden çıkmıştı.İlk defa bu kadar tedbirsizdi.İlk defa bu kadar plansızdı.Ama hayat öğretmişti bunu ona.Plansız yaşaması gerektiğini.Planladığı her şeyin ters gitmek zorunda olduğunu.Bu neyin nesiydi ?Arkasına bakmadan çıkmıştı evden işte.Bir daha hiç dönmeyecekmiş gibi..
Karşıdan gelen araba sarıydı.Taksi olmalıydı.
"Taksi!" dedi heycanla.Kendisini arabaya attı."Otogara" dedi.Taksici başını salladı.
Yola koyuldular.Kısa bir süre sonra otogara varmışlardı."Bavul," dedi taksici."bavulunuz yok mu ?" "Yok," dedi hemen.Çok vakit harcayamazdı.Geçiştirmek istiyordu."Ha,anladım.Karşılamak için geldiniz.Ben sizi burda beklerim,merak etmeyin" gülümsüyordu.Nasıl açıklayacağını bilemedi."Siz,siz gidin" dedi sadece.Adam,kafasını sallayıp yola koyuldu tekrar.
Koşmaya başladı.Otobüsü bekleyecekti biraz.Adımını attığı her yer anıydı.Yaşanmışlığını seriyordu gözlerinin önüne.Gözleri doldu.Bu yüzden kaçıyordu.Bu yüzden bakmıyordu arkasına.
"Hayır,arkana bakma.Bakamazsın,arkana bakma!" diye sayıklıyordu kendi kendine.
Bir başka otobüsün otogara gelmesiyle canlandı anıları.Otobüs,çok tanıdıktı.İzmir-İstanbul seferi yapıyordu.Gözyaşları,hüznü,mutlulukla harmanlayarak akıyordu artık.
Otobüsten inmişti alelacele.Koşuyordu.Sesleniyordu."Anne,baba!" Ona doğru koşan yaşlı çifte yaklaşmak istiyordu.Sarılıyorlar,hasret gideriyolardı.Arkada,bir tanıdık yüz daha vardı.Ona koşuyordu.Birbirlerine kenetleniyorlardı.Bir daha kimsenin onları rahatsız etmesini istemezmiş gibi.Bir daha hiç ayrılmayacakmış gibi.
Ya şimdi ? Şimdi yalnız ayrılıyordu bu otogardan.Geride bıraktığı anıları vardı.Tek tek hepsini hatırlıyordu.Kavgalar,acılar.Mutluluklar,sevinçler.Aşklar.Sevgi.Her şeyi hatırlıyordu.
"Yeni,hepsinden,her şeyden daha iyidir" demişti annesi ona.Ne kadar iyi hatıralar da olsa,çok yıpranmıştı belli ki.Bu yüzden sayıklıyordu.Bu yüzden bekliyordu onu "yeni hayat"ına götürecek otobüsü.
Asla arkana bakma.Geriye bakma.Arkana bakma.Bakamazsın.İleriye bak.Devam edeni sonlandırmalı.Yeni iyidir.Arkana bakma.Hadi.
